Songs speak - τα τραγούδια μιλάνε
The students of the program have searched online for Greek songs that have been written about refugees, immigrants, war and peace.
Οι μαθητές του προγράμματος αναζήτησαν στο διαδίκτυο ελληνικά τραγούδια που έχουν γραφτεί για τους πρόσφυγες, τους μετανάστες, τον πόλεμο και την ειρήνη.
by Dimitra Pouraimi
Ως πότε παλληκάρια, θα ζούμε στα στενά, μονάχοι σαν λιοντάρια, στες ράχες στα βουνά; Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή. Σπηλιές να κατοικούμε, να βλέπουμε κλαδιά, να φεύγωμ’ απ’ τον κόσμο, για την πικρή σκλαβιά; Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή. Να χάνωμεν αδέλφια, πατρίδα και γονείς, τους φίλους, τα παιδιά μας, κι όλους τους συγγενείς; Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή.
As long as lads, we will live in the straits, monks like lions, in mounds in the mountains? Kallia is an hour of free life, than forty years, slavery and prison. Caves to dwell, to see branches, to flee from the world, for bitter slavery? Kallia is an hour of free life, than forty years, slavery and prison. To lose brothers, motherland and parents, our friends, our children, and all relatives? Kallia is an hour of free life, than forty years, slavery and prison.
by Maria Poursanidi
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ. ΣΗΜΕΡΑ αγωνιζόμαστε για σένα ΕΙΡΗΝΗ για να μη ξαναζήσουμε πολέμου συμφορές. Σήμερα ατενίζουμε το φως της μέρας με ελπίδα, σήμερα μαλακώνει η άγρια νύχτα μιας ζωής και ξαστερώνει ο ουρανός, ο ουρανός. Γλυκαίνεις τη ζωή με τα μηνύματά σου, ζεσταίνεις τις καρδιές και τις ελπίδες μας. Να ζήσουν τα παιδιά μας, να ζήσει η οικουμένη. Σε τούτο το ανθόσπαρτο περιβόλι Γεμάτο αγριολούλουδα παίζουν τα παιδιά μαύρα, λευκά και κίτρινα και τραγουδούν μαζί σου ΕΙΡΗΝΗ ειρή ,ειρή ειρήνη,ήλιε της ζωής και τραγουδούν μαζί σου ΕΙΡΗΝΗ ήλιε της ζωής. ΣΗΜΕΡΑ αγωνιζόμαστε για σένα ΕΙΡΗΝΗ για να μη ξαναζήσουμε πολέμου συμφορές. Σήμερα ατενίζουμε το φως της μέρας με ελπίδα, σήμερα μαλακώνει η άγρια νύχτα μιας ζωής και ξαστερώνει ο ουρανός, ο ουρανός.
SONGS FOR PEACE. TODAY we are fighting for you PEACE so that we do not relive warfare. Today we look at the light of day in hope, the wild night of a life softens today and the sky shines, the sky. Sweet life with your messages, you warm our hearts and our hopes. Let our children live, live the world. In this thrilling orchard Full of wild flowers playing children black, white and yellow and sing with you PEACE peace, peace, sun of life and they sing with you PEACE sun of life. TODAY we are fighting for you PEACE so that we do not relive warfare. Today we look at the light of day in hope, the wild night of a life softens today and the sky shines, the sky.
by Christiana Georgala
Στον τραχύ τον αγώνα της ειρήνης με μια φλόγα μια καρδιά πολεμούν και δίνουνε όρκο οι γυναίκες να μην ξανανάψει πόλεμου φωτιά. Μαύρες, Κίτρινες κι Άσπρες ενωμένες δρόμο ανοίγουνε πλατύ να περάσει ολόφωτη η ειρήνη και χαράς τραγούδια ν’ αντηχούν στη γη. Σκύβει η μάνα στην κούνια του παιδιού της, του χαμογελάει γλυκά και του λέει πόλεμο δε θα γνωρίσεις, δεν θ’ αφήσουμε ν’ ανάψει πια φωτιά.
In the rugged struggle of peace with a flame a heart women fight and overeat not to make fire again. Black, Yellow and White united street opening wide that peace be blanketed and joyful songs to echo the earth. She leans the mother in her child's crib, smiles sweetly and tells him war will not get to know, we will not let fire anymore
Από το Τρωικό κάστρο η Ανδρομάχη στον Έκτορα που κίναε για τη μάχη φώναξε με φωνή φαρμακωμένη: «Στρατιώτη μου, τη μάχη θα κερδίσει, όποιος πολύ το λαχταρά να ζήσει. Όποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει, στρατιώτη μου για πόλεμο δεν κάνει» Έτσι κι εμένα η κόρη του Γαβρίλη σαν έφευγα στις 20 τ' Απρίλη μου φώναξε ψηλά από το μπαλκόνι: «Στρατιώτη αν θες τη μάχη να κερδίσεις, μια κοπελίτσα κοίτα ν' αγαπήσεις. Όποιος το γυρισμό του όρκο δεν κάνει, στρατιώτη μου, τον πόλεμο το χάνει»
From the Trojan Castle Andromachi to Hector for the battle he cried out with a drunken voice: "My soldier, the battle will win, whoever longs for it to live. Anyone in battle going to die, my soldier for war does not do " So did my daughter Gavrilis I was leaving on April 20th he shouted at me from the balcony: "Soldier if you want the battle to win, a girl looks to love you. Anyone who does not do the oath, my soldier, the war loses it
by P. Kakoulidi
Γυναίκες Ηπειρώτισσες μέσα στο χιόνι πάνε κι οβίδες κουβαλάνε θεέ μου τι τις πότισες και δεν αγκομαχάνε Γυναίκες Ηπειρώτισσες ξαφνιάσματα της φύσης εχθρέ γιατί δε ρώτησες ποιον πας να κατακτήσεις Γιαννιώτισσες Σουλιώτισσες ξαφνιάσματα της φύσης εχθρέ γιατί δε ρώτησες ποιον πας να κατακτήσεις Γυναίκες απ’ τα σύνορα κόρες γριές κυράδες φωτιά μες τους βοριάδες εσείς θα είστε σίγουρα της λευτεριάς μανάδες Γυναίκες Ηπειρώτισσες ξαφνιάσματα της φύσης εχθρέ γιατί δε ρώτησες ποιον πας να κατακτήσεις Γιαννιώτισσες Σουλιώτισσες ξαφνιάσματα της φύσης εχθρέ γιατί δε ρώτησες ποιον πας να κατακτήσεις
Epirus Women in the snow go and shells carry what do you think about watering? and do not get angry Epirus Women nature's surprises enemy because you did not ask who you are going to gain Yanniotisis Souliotisses nature's surprises enemy because you did not ask who you are going to gain Women from the border old daughters fire in the north you will surely be of the freedom mans Epirus Women nature's surprises enemy because you did not ask who you are going to gain Yanniotisis Souliotisses nature's surprises enemy because you did not ask who you are going to gain
by Giorgos Kopalidis
Μετανάστες και βαλίτσες κι αποτσίγαρα ριγμένα δίπλα από τις ράγες Τα μεγάφωνα από πάνω κάνουν σαν τις κάργιες Οι γιατροί με τους επόπτες στ' άψε σβήσε μας χωρίζουν τα καλά απ' τα σκάρτα Τώρα στη γραμμή σε βάζουν και σου δίνουν κάρτα Πώς κουνήθηκεν ο κόσμος κι από τα χωριά της Δράμας βρέθηκες σε τόπους που σαν του καπνού τα φύλλα βλέπουν τους ανθρώπους
Immigrants and suitcases and cigarette butts next to the rails The loudspeakers above they look like ravens Doctors with supervisors in the afternoon clear out divide us the good of the scarves Now in the line you are putting on and give you a card How the world shattered and from the villages of Drama you were in places which like leaves smoke they see people
by Ana Maria Athanasopoulou, Nikoleta Sofi and Despina Pesiridi
Πάνε κι έρχονται καράβια φορτωμένα προσφυγιά βάψαν τα πανιά τους μαύρα τα κατάρτια τους μαβιά Σε ποια πέτρα σε ποιο χώμα να ριζώσεις τώρα πια κι απ’ το θάνατο ακόμα πιο πικρή είσαι προσφυγιά Πού να βρίσκεται ο πατέρας ψάχνει η μάνα για παιδιά μας εσκόρπισε ο αγέρας σ’ άλλη γη σ’ άλλη στεριά Σε ποια πέτρα σε ποιο χώμα να ριζώσεις τώρα πια κι απ’ το θάνατο ακόμα πιο πικρή είσαι προσφυγιά
Boats come and go loaded refugees they dyed their sails black their mace curves Which stone in which soil? to take root now and from death yet bitter you are a refugee Where to find the father the mother is looking for children the eagle shrieked us to another land on another land Which stone in which soil? to take root now and from death yet bitter you are a refugee
by Alexandra Savoulidou and Olga Poursanidou
Το πιο όμορφο τραγούδι έγινε βροχή. Κύλισε κρυφά απ΄ τα μάτια μες στης βάρκας τη σιωπή. Έμοιαζε να είναι δάκρυ, είχε ελπίδα και χαρά. Κάποιος το ΄λεγε σιγά τη νύχτα, κάποιος ξαγρυπνά. Σε λίγο χάθηκε σιγά-σιγά μέσα στης θάλασσας την αγκαλιά. Το πήραν κύματα, ανέμοι τρελοί και το σκορπίσαν σ΄ όλη τη γη. Κάθισε δειλά στο κρύο, στης πλατείας τη γωνιά. Γέμισε τους άδειους δρόμους σε μια ξένη γειτονιά. Σε λίγο χάθηκε γλυκά-γλυκά μες στου ονείρου την αγκαλιά. Το πήραν άγγελοι, το πήραν βοσκοί και το σκορπίσαν σ΄ όλη τη γη. Το πιο όμορφο τραγούδι τ΄ άκουσα από έναν ξένο που καθόταν στο παγκάκι με το βλέμμα του χαμένο. Είχε δάκρυ, είχε απώλεια, είχε θάλασσα και πόνο και στα χέρια του κρατούσε την ψυχή του μες στον χρόνο. Την καρδιά αν τη κλωτσήσεις ξεπετάγεται ελπίδα μα στο νου πάντα θα μένει η θλιμμένη σου πατρίδα. Όσες χώρες κι αν γυρίσεις, όσο κόσμο κι αν γνωρίσεις, η ζωή που θες να αρχίσεις, θα ΄ναι όλη αναμνήσεις. Κάθομαι και σε κοιτάζω, το τραγούδι σου πλανιέται και το νιώθω γιατί ξέρω πώς ο θάνατος γεννιέται. Στων παππούδων μου το σώμα έζησα πριν από χρόνια και κολύμπησα στο αίμα για να δω τα χελιδόνια. Πρόσφυγα με ΄λέγαν τότε, πρόσφυγα σε λεν κι εσένα. Τι στοιχίζει τα παιδιά μου για να δω ευτυχισμένα; Πόσο χρήμα θα κερδίσουν, πόσο χώμα θα σκορπίσουν… για να πάψουν και να αφήσουν τους λαούς μόνους να ανθίσουν;
The most beautiful song it became rain. She slipped secretly from her eyes the silence in the boat. It looked like it was tear, he had hope and joy. Someone was saying it at night, someone is awake. In the meantime he was slowly lost in the sea the embrace. Waves took it, winds mad and scattered it all over the earth Sit down in the cold, in the square the corner. He filled the empty roads in a foreign neighborhood. Shortly afterwards, sweet-sweets were lost In the dream the embrace. Angels were taken, shepherds took it and scattered it all over the earth. The most beautiful song I heard from a stranger sitting on the bench with his lost look. He had tears, had loss, had sea and pain and in his hands he kept his soul in time. the heart, if kicked, is spreading hope but in your mind will always be your sad homeland. Whatever countries you come back to, as many people as you know, the life you want to start will be all memories. I sit and look at you, your song is plagued and I feel it because I know how death is born. In my grandparents I lived the body years ago and I swam in the blood to see the swallows. The refugee was telling me then, I was a refugee for you and you. What does my child like to see happily? How much money will they earn, how much soil they will scatter ... to stop and let the peoples alone flourish?
Σαν σύννεφο απ’ τον καιρό μονάχο μες τον ουρανό πήρα παιδί τους δρόμους Περπάτησα όλη τη γη μ’ ένα τραγούδι στην καρδιά και τη βροχή στους ώμους Μ’ αυτά τα χέρια σαν φτερά που δεν εγνώρισαν χαρά πάλεψα με το κύμα Κι είχα βαθιά μου μια πληγή αγάπη που δε βρήκε γη χαμένη μες το κρίμα Με πρόσωπο τόσο πικρό από τον ήλιο το σκληρό χάθηκα μες τη νύχτα Κι ο έρωτας με πήγε κει που `χα στα χείλη το φιλί μα συντροφιά δεν είχα Με την καρδιά μου μια πληγή περπάτησα σ’ αυτή τη γη που είχα να τη ζήσω Μα μου τα πήρανε μαζί το όνειρο και την αυγή και φεύγω πριν αρχίσω Σαν σύννεφο απ’ τον καιρό μονάχο μες τον ουρανό θα `ρθω ξανά κοντά σου Μέσα σε κείνη τη βροχή που σ’ άφησα κάποιο πρωί κι έχασα τη ζωή μου Θα `ρθω ξανά απ’ τα παλιά σαν το πουλί απ’ το νοτιά την πόρτα να χτυπήσω Θα `ναι μια άνοιξη πικρή που όλα θ’ ανοίγουνε στη γη κι απ’ την αρχή θ’ αρχίσω
As a cloud from time to time alone in the sky I took a child's streets I walked all over the earth with a song in the heart and rain on the shoulders With these hands like wings who did not know joy I fought with the wave And I had a deep sore love that did not find land lost in the pity With a face so bitter from the sun to the hard I was lost in the night And love went to me who kisses the lips I did not have a company With my heart a wound I walked on this earth that I had to live with But they took me together the dream and the dawn and I leave before I start As a cloud from time to time alone in the sky I'll come back to you again Inside that rain I left you one morning and I lost my life I'll come back from the old days like the bird from the south the door to knock It will be a bitter spring which will all open to the earth and from the beginning I will begin
by Dimitris Tzoridis and Michalis Fragakis
ΕΙΡΗΝΗ
Σήμερα γιορτή θα γίνει μια γιορτή για την ειρήνη στην ανατολή στη δύση ίδια ο ήλιος θα φωτίσει. Κοίτα τα πουλιά πετάνε και το ίδιο κελαηδάνε ίδια κελαηδάν γλυκά τούρκικα κι ελληνικά. Σήμερα γιορτή θα γίνει μια γιορτή για την ειρήνη στην ανατολή στη δύση ίδια ο ήλιος θα φωτίσει. Κοίτα ζούμε σ’ ένα σπίτι σε μια γη σ’ ένα πλανήτη φίλοι, γείτονες καλοί των ανθρώπων η φυλή.
PEACE
Today's celebration will be a feast for peace in the east in the west the sun itself will light up. Look at the birds fly and they are singing same chinese sweets Turkish and Greek. Today's celebration will be a feast for peace in the east in the west the sun itself will light up. Look at a house on a planet on a planet friends, neighborhoods good of people the race.
by Despina Pesiridi and Dimitra Pouraimi
Το ψωμί της ξενιτιάς είναι πικρό το νερό της θολό και το στρώμα σκληρό τα λεφτά που αποκτάς τα βλαστημάς υποφέρεις πονάς την πατρίδα ζητάς Κλέφτρα ξενιτιά τα παλληκάρια κλέβεις μάγισσα κακιά με τα λεφτά μαγεύεις πάντα μ’ απονιά χωρίζεις μάνες και παιδιά Κάνε Παναγιά η ξενιτιά να πάψει κι άλλη μάνα πια για χωρισμό μην κλάψει κι όλα τα παιδιά στο σπίτι τους να `ρθουν ξανά Το ψωμί της ξενιτιάς είναι ξερό και με δάκρυ πικρό το `χω βρέξει κι εγώ πιο καλά στο φτωχικό ψωμί κι ελιά παρά χίλια καλά στην πικρή ξενιτιά Κλέφτρα ξενιτιά τα παλληκάρια κλέβεις μάγισσα κακιά με τα λεφτά μαγεύεις πάντα μ’ απονιά χωρίζεις μάνες και παιδιά Κάνε Παναγιά η ξενιτιά να πάψει κι άλλη μάνα πια για χωρισμό μην κλάψει κι όλα τα παιδιά στο σπίτι τους να `ρθουν ξανά
The bread of the foreign land is bitter its water is mud the mattress is hard you curse the money that you acquire you suffer, you hurt, you ask for your homeland Furtive foreign lands you steal the palikaria bad magic you bewitch (us) with money you always separate mothers and children heartlessly Let Panagia cease the foreign lands and that no other mother cries for a separation and all the children to return to their houses The bread of the foreign lands is dry and with a bitter tear I have wet it better bread and olive in the humble house than thousands of goods in the bitter foreign lands Furtive foreign lands you steal the palikaria bad whitch you bewitch (us) with money you always separate mothers and children heartlessly Let Panagia cease the foreign lands and that no other mother cries for a separation and all the children to return to their houses
by Elpida Pampoukidi
Περάσαμε εμφύλιο αστών ραδιουργίες, το ψωμί κειμήλιο θίασοι στις πλατείες. Ακούγαμε ρεμπέτικα προσφύγων ευλογίες, ο σπόρος για τα αερικά το χώμα για αλχημείες. Πλαγιάζαμε στην ύπαιθρο χτικιό και αλλεργίες, φάρμακο για τον ίκτερο της μάνας οι ιστορίες. Κοιμόμασταν Αστόρια ξυπνούσαμε Λονδίνο, ένας κορμός τα όνειρα στις ρίζες δε σ' αφήνω. Ματώνουμε το δειλινό της φλέβας συμφωνίες, το πέλαγο αλαργινό οι φάροι σε φατρίες. Παράγουμε ήλιο και νερό σαν τίμιο ασκέρι, οι αχτίδες φύλλο και φτερό βρεγμένο το αστέρι. Ξαπλώνουμε στην άβυσσο διόδια και πάγκοι, το φίδι στον Παράδεισο το μήλο μια ανάγκη. Κοιμόμαστε Αστόρια ξυπνάμε στο Πεκίνο, μια θηλιά τα όνειρα σκοινί δε σου αφήνω.
We passed civil bourgeois, the relics of bread in the squares. We listened to rebetika of refugees blessings, the seed for the alchemical soil. We were hanging out in the countryside and allergies, a medicine for her mother's jaundice stories. We slept Astoria woke up London, a trunk dreams in the roots I do not leave you. We are batting the vein of the vein agreements, the seaside sunrise the beacons in factions. We produce sun and water like an honest ash, the leaves and feather wet the star. We lie down on the abyss tolls and benches, the snake in Paradise the apple a need. We sleep Astoria wake up in Beijing, a loop of dreams rope I do not leave you.
Τα καράβια και τα τρένα μετανάστες φορτωμένα φέυγουν για την ξενιτειά άλλοι παν στην γερμανία άλλοι παν στην αυστραλία κι άλλοι για τον καναδά Κλαιν γυναίκες για τους άντρες κλαίν οι μάνες για παιδία το μικρό αγόρι κλαίει η μικρη η κόρη λέει στον πατέρα έχε γειά Απ 'την όμορφη πατρίδα οι λεβέντες μας μ' ελπίδα φευγουν στην αμερική να δουλέψουν για να ζήσουν και με πλούτη να γυρίσουν στην Ελλάδα ένα πρωί Κλαιν γυναίκες για τους άντρες κλαίν οι μάνες για παιδία το μικρό αγόρι κλαίει η μικρη η κόρη λέει στον πατέρα έχε γειά Φέυγουν τρένα και καράβια φορτωμένα παλικάρια και γυρίζουν αδειανά απ' τις ξενιτειάς τα μέρη μετανάστη μου ποιός ξέρει αν θα ρθείς εδώ ξανά
Ships and immigrant trains are loaded for foreigners all else in germany others all in australia and others for canada Klanes women for men cry the manes for children the little boy crying the little daughter tells the father has hello From beautiful homeland our leavens hopefully flee to the United States to work to live and riches to return to Greece one morning Wow men for men cry the manes for children the little boy cries the little daughter says to the father has hello Flying trains and ship a laden lads and turn empty from the foreign lands my immigrant parties who knows if they will come here again
by Olga Poursanidi and Alexandra Savoulidi
Βγαίνω μέσα απ’ τη φωτιά με καμένη την καρδιά βγαίνω μέσα απ’ τη φωτιά κι απ’ το καυτό της κύμα Ήρεμη πατώ στεριά χωρίς νοτιά χωρίς βοριά ήρεμη πατώ στεριά με το γυμνό μου βήμα Θέλω τη ζωή μου να βρω πριν σηκώσω κι άλλο σταυρό θέλω τη ζωή μου να βρω πριν ξαναγίνω θύμα Βγήκα μέσα απ’ τη φωτιά με καμένη την καρδιά βγήκα μέσα απ’ τη φωτιά την τελευταία ώρα Σύνορα και ποταμοί μαυροβούνια και γκρεμοί πάθη και τυφλοί θυμοί δε με σκλαβώνουν τώρα Δίχως τη ματιά μου θολή τη ζωή ζητώ την καλή τη ζωή που κάνουν πολλοί μεσ’ του Θεού τα δώρα Ψάχνω για καινούρια πατρίδα ψάχνω για καινούρια ελπίδα κι είν’ η χώρα ετούτη που ήρθα ευλογημένη χώρα Ψάχνω μια πατρίδα για μένα ψάχνω μια πατρίδα για σένα ψάχνω μιαν ελπίδα γι’ αυτούς που έχουν μείνει πίσω Είν’ αδέρφια είναι γονείς μιας αλήθειας παντοτινής μιας παγίδας π’ ούτε κανείς ούτε κι εγώ θα λύσω Αν από δω με διώξουν τα πανιά μου θα με σπρώξουν σε λιμάνια πιο φιλικά
I walk through the fire burned my heart I go out of the fire and from its hot wave Calm land without south wind without wind calm land with my bare step Calm land without south wind without wind calm land with my bare step I want my life to find before I raise another cross I want my life to find before I become a victim again I walked out of the fire burned my heart I came out of the fire the last hour Borders and rivers Montenegro and the cliffs passions and blind anger they are not enslaved now Without my look blurry life I call good the life that many do in the gifts of God I'm looking for a new homeland I'm looking for new hope and this is the country I came to blessed country I'm looking for a homeland for me I'm looking for a homeland for you I'm looking for a hope for them that are left behind Brothers are parents of an everlasting truth a trap and no one nor will I solve it If they see me out of here my sails will push me in ports more friendly
by Dimitris Christou
Εχω ενα καφενε: Εχω ένα καφενέ στου λιμανιού την άκρη τον έχτισε το δάκρυ αυτών που μένουνε και περιμένουνε Έχω ένα καφενέ που ακούει όλο τα ίδια για μπάρκα και ταξίδια αυτών που μένουνε και περιμένουνε Έχω ένα καφενέ ένα παλιό ρημάδι αχ να ‘τανε καράβι γι αυτούς που μένουνε και περιμένουνε
I have a cofee house: I have a coffee-house aside of the seashore, it is built by tear of those, who stay and wait. I have a coffee-house which listens all the same about ships and voyages of those, who stay and wait. I have a coffee-house an old wreckage. Ah, I wish it to be a ship for those, who stay and wait.
